اخلاق حرفه ای در مدیریت پروژه : مسئولیت‌پذیری به معنی پذیرش مالکیت و عواقب تصمیم‌هایی که گرفته‌ایم، تصمیم‌هایی که می‌بایست بگیریم و نگرفته‌ایم، کارهایی که کرده‌ایم و کارهایی که می‌بایست بکنیم و نکرده‌ایم است. به عنوان مثال برخی از عوامل سازمان‌های کارفرمایی بزرگ که عملا از ارائه هر تاییدی در پروژه هراسان هستند، زیرا نگرانند که زمانی در آینده به خاطر تاییدی که داده‌اند از سوی سازمانشان زیر سوال بروند، عملا مسئولیت‌پذیر نیستند.
زیرا تصمیم‌هایی که می‌بایست بگیرند و نگرفته‌اند نیز به اندازه تصمیم‌هایی که می‌توانستند بگیرند بار اخلاقی دارد.
البته گذشته از جنبه اخلاقی، خلل انکارناپذیری که در روند پروژه ایجاد می‌کنند نیز قابل تامل است. چنین افرادی اگر مسئولیت‌پذیر باشند، باید در ابتدای کار مطمئن شوند که اختیارات کافی برای پروژه دارند، زیرا در غیر این صورت نمی‌توانند مسئولیت‌پذیر باشند.
از طرف دیگر باید به دانش و تخصص خودشان یا تیمی که گردآوری کرده‌اند نیز اعتماد داشته باشند تا بتوانند تاییدها را در زمان مناسب ارائه کنند.یکی دیگر از جنبه‌های مسئولیت‌پذیری این است که اگر کاری به شما پیشنهاد می‌شود که تجربه یا دانش انجامش را ندارید، بهتر است آن را نپذیرید.
اگر قصد دارید کار را بپذیرید (به این خاطر که کس دیگری با تجربه و دانش مناسب در دسترس نیست)
باید کمبود دانش یا تجربه خود را به وضوح به طرف مقابل اعلام کنید و برایش به فکر چاره باشید.
مطالب مرتبط :مدیریت دعاوی claim management
آیین نامه اخلاق حرفه ای در مدیریت پروژه چیست ؟
آیین نامه اخلاق حرفه ای مدیریت پروژه : ما در قبال محیط زیست و ایمنی افراد مسئولیم و باید این مسئولیت را در تصمیم‌گیری‌هایمان لحاظ کنیم. به عنوان مثال اگر در حال برنامه‌ریزی واکنش به ریسک هستید، بیمه برای واکنش به ریسک سقوط افراد از طبقات ساختمانی که در حال ساخت است کافی نیست.
زیرا با وجود این‌که هزینه‌ها را پوشش می‌دهد.
همچنان ایمنی افراد را به خاطر می‌اندازد و ممکن است به قیمت جان آن‌ها تمام شود.
در حالت کلی، باید حتی علاوه بر تیم پروژه، منافع عمومی جامعه را هم در نظر داشته باشید.
قاعدتا جنبه دیگری از این اصل اخلاقی این است که به وعده‌های خود عمل کنیم (پذیرفتن تبعات حرفی که زده‌ایم). البته با این‌که خودمان سعی می‌کنیم کاملا اخلاقی عمل کنیم، پیشبرد پروژه را معطوف و وابسته به اخلاقی عمل کردن دیگران نمی‌کنیم و تمام جنبه‌های مهم پروژه را رسمی و مستند پیش می‌بریم.
به اصطلاح رایج، در امانت خیانت نمی‌کنیم.
اخلاق حرفه ای در پروژه ها
به این معنی که حق مالکیت دیگران را به رسمیت می‌شناسیم؛ هم حق مادی و هم حق معنوی.
به عنوان مثال، اگر یکی از اعضای تیم خلاقیتی به خرج دهد که به نفع پروژه تمام شود و مدیر پروژه در نزد مدیران ارشد وانمود کند که این خلاقیت متعلق به او بوده است، عملا حق معنوی آن فرد را رعایت نکرده است.
جنبه‌ای دیگر از مسئولیت‌پذیری این است که قوانین، سیاست‌ها و روال‌های لازم برای کار خود را بشناسیم و مبنای عمل قرار دهیم.
بی‌خبر بودن از این موارد توجیه کننده رفتارها و تصمیم‌های اشتباه نیست.
مدیر پروژه باید در مورد همه جنبه‌های کار غیر انفعالی برخورد کند و به دنبال شناسایی این موارد باشد.
به تبع، رشوه گرفتن و رشوه دادن و پول‌شویی هم غیرقانونی و در نتیجه غیر اخلاقی هستند.
در نهایت این‌که همگی اشتباه‌هایی می‌کنیم و تا جایی که با حسن نیت بوده باشند.
و از آن‌ها درس بگیریم و سعی کنیم جبرانشان کنیم احتمالا پذیرفتنی هستند.
ولی در هر حال مسئولیت‌پذیری ایجاب می‌کند که
“اشتباه‌های خود و دیگران را از مراجعی که باید مطلع باشند پنهان نکنیم