استراتژی های ریسک چیست

استراتژی های ریسک هدف از این مرحله، توسعه گزینه هاي هزینه اي کارا براي برخورد با هر ریسک است.

بهترین برخورد با ریسک از بين پنج روش زیر انتخاب ميشود: -حذف ریسک از طریق توقف فعاليت یا برطرف کردن خطر؛ به عبارت دیگر،

از انجام فعاليت هاي ایجاد کننده ریسک اجتناب شود. پذیرش اثرات منفي ریسک ممكن است با وجود انجام همه تدابير کاهش ریسک، باز هم نتوان ریسک را به طور کامل حذف کرد.

در استراتژی های ریسک کاهش احتمال رخداد ریسک به منظور کاهش برآمدهاي منفي آن از طریق مراقبت هاي پيشگيرانه، ضمانت و مدیریت کيفيت، تغيير سيستم ها و فرایندهاي کسب و کار مي توان احتمال رخداد ریسک را کاهش داد – کنترل یا کاهش نتایج پس از رخداد ریسکاز طریق برنامه ریزي محتمل الوقوع، حداقل کردن مواجهه با منابع ریسک یا جاب هجایي فعاليت و منابع کسب و کار مي توان نتایج پيشامد ریسک را کنترل کرده یا کاهش داد. انتقال ریسک به صورت کلي یا جزئي از طریق انتقال مسئوليت

پایش و تجدید نظر در ریسک

مدیریت ریسک یک فرایند مستمر و در حال پيشرفت است.

حتي در شرایطی که اگر سنجه هاي موجود کنترل مناسب باشند،

باید به طور منظم هرگونه تغيير مؤثر بر جنبه هاي شناسایي شده ریسک مورد بررسي و بازبيني قرار گيرند.

پس از تكميل کنترل هاي مطرح شده،

باید ریسک را با استفادهعلائم و اختصارات ماتریس تحليل ریسک برآورد نرخ ریسک اولویت ریسک توضيحات:

1-هزینه هاي برخورد با ریسک در مقایسه با نتایج ناچيز آن، بالا است

1بدون ریسک

1-3L. :نيازمند توجه به تغييرات آتي یا اعمال تغييرات آني در محيط کار یا فرایندهاست

2ریسک پایين ریسک متوسط:

نيازمند اقدامات اصاحي از طریق فرایند برنامه ریزي یا بودجه ریزي است.

M 4-6 ریسک بالا: نيازمند اقدامت اصاحي فوري است.

شناسایي ریسک

در چرخه مدیریت ریسک و استراتژی های ریسک ، شناسایي ریسک و ارزیابي آن دو مرحله بسيار حائز اهميت تلقي مي شوند. حوادثي که مي توانند بر اهداف یک شرکت یا فرد تأثيرگذار باشند، باید شناسایي و ارزیابي شوند تا بتوان به نحو مناسب و مقتضي به آنها واکنش نشان داد. شناسایي ریسک باید جامع باشد تا تمامي حوزه هاي فعاليت کسب و کار طي زمان را دربرگيرد. حاصل این مرحله، فهرستي از حوادث به همراه توضيحاتي در مورد چرایي و چگونگي تأثير این حوادث بر برنامه ریزي کسب و کار است. ارزیابي ریسک به عنوان گام بعدي نيازمند تعيين جایگاه تقریبي و نسبي ریسک هاي شناسایي شده و اظهارات قابل ارزیابي و اندازه گيري در مورد تأثير احتمالي هر یک از این ریسک ها و احتمال وقوع آنها است.

برخي حوادث براساس نحوه توزیع شان در مدل ها یا اطاعات به دست آمده از بازار قابل اندازه گيري هستند؛ برخي دیگر با تشكيل سناریو یا مراجعه به پایگاه هاي اطاعاتي و مستندات شرکت ها اندازه گيري مي شوند. در نهایت، فهرستي از حوادث تنظيم مي شود که براساس تأثير احتمالي و احتمال وقوع دسته بندي شده اند. تكنيک هاي مختلفي براي شناسایي ریسک وجود دارد که در برخي از آنها ارزیابي ریسک نيز تلفيق شده است.

نتایج یک پژوهش تازه نشان می‌دهد که دست کم گرفتن ریسک استراتژیک نخستین دلیل تخریب ارزش سهامداران است

بررسی شرکت‌های موفق

مبنای بسیاری از روش‌ها و تکنیک‌ها برای مدیریت کسب‌وکار است. اما تحقیق تازه ما در «بوز‌اند کامپنی» مسیر مخالف این روش را طی کرد. ما تصمیم گرفتیم بزرگ‌ترین بازنده‌ها را مطالعه کنیم: شرکت‌هایی که به شیوه‌ای مشابه یا به شیوه‌های متفاوت، نزول ارزش دارایی‌های خود را در یک دوره ۱۰ ساله شاهد بوده‌اند. پیش از این نیز ما چنین مطالعه‌ای را انجام داده بودیم. در سال ۲۰۰۴، وقتی رسوایی‌های «انرون»،«تی کو» و «ورلد کام» تازه رخ داده بودند، ما هزاران شرکت دولتی را بررسی و مشخص کردیم که بی‌توجهی به ریسک استراتژیک، مهم‌ترین عامل کاهش ارزش سهامداران بودند.

این تشخیص منجر به درک «سوءمدیریت ریسک‌های استراتژیک» شد؛

آن دسته از ریسک‌هایی که در تصمیم‌های سطح بالا وجود دارند.

مانند اینکه چه خدمات و محصولاتی عرضه شود،

آیا تولید محصولات و خدمات برون سپاری شوند؟

یا چه سودی باید کسب شود؟

سوءمدیریت ریسک‌های استراتژیک

تحقیق سال ۲۰۱۲ ما نیز همان عامل را شناسایی کرد و نشان داد که «سوءمدیریت ریسک‌های استراتژیک» هنوز به تخریب معنادار ارزش منجر می‌شود. آنچه مسائل را دشوارتر می‌کند این است که منابع ریسک استراتژیک افزایش یافته‌اند. توسعه شتابنده تکنولوژی، تطبیق سریع تولیدات جدید،خدمات و مدل‌های کسب و کار را به پیش می‌راند؛ اطلاعات دیجیتالی سازمان‌ها را نسبت به سرقت و خسارت آسیب‌پذیرتر می‌کند، شکست زنجیره عرضه به سرعت درهمه جهان بازتاب می‌یابد و همزمان بر مشتریان و بر شرکت‌ها اثر می‌گذارد؛ ارتباط مصرف‌کنندگان با یکدیگر از طریق شبکه‌های اجتماعی می‌تواند اشتباهات را در کسری از ثانیه میان میلیون‌ها نفر در سراسر جهان منتشر کند؛ و شوک‌های رویدادهای طبیعی، سیاسی یا حقوقی می‌توانند به شدت طنین‌انداز شوند.شرکت‌ها باید یاد بگیرند که چگونه به طور موثر چنین ریسک‌هایی را پیش‌بینی کرده و در مقابل آنها و سایر ریسک‌ها کسب مصونیت کنند.